સો વર્ષ પહેલા ખેડા જિલ્લાના લીમ્બચીયા ગામમાં રામજી અને વાલજી બે ભાઈઓ રહેતા હતા નાનપણમાં જ તેમના માતા-પિતા મૃત્યુ પામ્યા હતા બન્ને ભાઈઓ મેલડી માતાની ખૂબ જ પૂજા કરતા હતા.
રામજી ને માતાજી ઉપર ખુબજ શ્રધ્ધા હતી વારંવાર તે માતાજીના નિવેધ કરતો અને બધાને જમાડતો એક દિવસ રામજી એ ત્રણ દિવસ માંડવા નું આયોજન કર્યું એમાં અનેક ભુવાને બોલાવ્યા અને અનકે નાતાે ને બોલાવી અને સવા મણ તેલનો તાવડો( ઉકળતા તેલમાંથી હાથથી પુરી બહાર કાઢવી) ચડાવે છે.
ત્યારે દેવીપુજક ભાઈઓ એ રામજીભાઈ ને કહ્યું તમે આખી જિંદગી માતાજીના નિવેધ કર્યા માંડવા કર્યા જો તમારી મેલડી સાચી હોય તો આ તાવો જમવા આવે. અને અમે બધા જોઈ શકીએ એ રીતે તો અમે માનીએ કે તમારી મેલડી સાચી છે.
આ સાંભળી રામજી માતાજીને કગડી પડે છે. કે હવે તો તમારે આવવું જ પડશે નહીતર મારી ભક્તિ અને તમારી શક્તિ બંનેની લાજ જશે. અને ત્યાં જ ધ્યાનમાં બેસી જાય છે. એટલા માં મેલડી માં સપનામાં આવે છે અને કહે છે હું કાલે આવીશ બધાને દેખાય એવી રીતે અને તારો તાવો ખાઇશ પણ તું મને ઓળખી લેજેે.
ડાકલા વાગે છે ભુવા ધુણે છે સવામણ તેલનું ડાકલો ચડાવ્યો છે હજુ સુધી મેલડી માં આવ્યા ન હતા રામજીભાઈ માતાજીને વિનંતી કરે છે. તાવો જમવા આવ માં એટલામાં જ બાજુના ગામમાં થી આવેલા મામા ભાણીયા માતાજીનો માંડવો ચાલી રહ્યો હતો ત્યાંથી જઈ રહ્યા હતા ભાણિયાને થયું આવા માતાજી મારા ઘરે આવે તો હુ ધન્ય થઈ જાઉ. ત્યાં આ મામાે ભાણિયો જોવા ઉભા રહે છે.
બધાને લાગ્યું કે આ બંને ઉભા છે એટલે માતાજી આવતા નથી બંનેને લાકડીઓ મારીને કાઢી મૂકે છે. ત્યાંથી ભાગી ને બંને એક ઝાડ નીચે બેસે છે. માતાજી વિચારે છે કે તાવો જમવા જાવ તો કયું રૂપ લઈને જાઉં. માતાજી કાબડી કુતરિ નુ રૂપ લઈને આવે છે.
માતાજી કુતરિ બનીને આવ્યા પરંતુ તેમને કોઈ ઓળખી ના શક્યુ રામજી દાદા જ્યાં બેઠા હતા ત્યાં આવી કુતળી ઉકળતા તેલમાંથી પુરી કાઢીને દોડવા લાગે છે. વાલજી દાદા બોલ્યા પકડો આ હડકાઈ કુતરિ આપડો તાવો ખાઈ ગઈ. અને બધા લાકડી લઈને કુતરિ પાછળ દોડે છે.
માતાજી તો ગામની બહાર નીકળી જાય છે અને કહેવા લાગ્યા રામજીડા મેં કહ્યું હતું ને હું આવું તો ઓળખી જજે. અને તે મને હડકાઈ કુતરિ કીધી આજથી મારે તારે ઘરે નથી બેસવું. અને માતાજી મામા ભાણીયા પાસે જાય છે હરજી મારે તારી સાથે આવવું છે. અને આજથી મારું નામ હડકાઈ મા રાખજે.
