બનાસકાંઠા જિલ્લાના વડગામ તાલુકાના મજાદર ગામના ધના ભગત (પ્રજાપતિ)ને પણ આવો નુસખો અનુભવ્યો હતો. ધના ભગત રેલવે ઘુમટીમાં નોકરી કરતા હતા. પગમાં અપંગ હોવાને કારણે તેમને તેમની ફરજો નિભાવવામાં ઘણી વાર અગવડતા અનુભવાતી હતી, પરંતુ તેઓ લાચાર હોવા છતાં ફરજ બજાવતા હતા.
એકવાર તેમની ફરજ દરમિયાન એક ચમત્કાર થયો. રામદેવપીર તેમને દેખાયા. થોડી જ મિનિટોમાં સામેથી એક કાર આવતી દેખાઈ.ધના ભગત કદાચ પોતાની ફરજ ચૂકી જાય અને અકસ્માત ન થાય એવા ડરથી ભાગ્યો. તે સમયે તેને ખ્યાલ ન હતો કે તેના પગ વિકલાંગ હોવાથી તે દોડી શકતો નથી. એક ચમત્કાર થયો કે તરત જ તે દોડ્યો, તેના પગ સારા થઈ ગયા! આ ધન ભગતે રામાપીરને બ્રાહ્મણ તરીકે જોયા અને તેમને રણુજાની યાત્રાએ જવાનું કહ્યું.
ધના ભગત જાત્રા પર જવા માટે તેમના પ્રતિકૂળ સંજોગો વિશે વાત કરે છે. જવાબમાં તેને જમીનમાંથી રાણીછાપના અઢીસો રૂપિયા મળ્યા અને ભગવાને તેને સાધુના રૂપમાં ખભા આપીને રણુજા ગયા. જ્યારે ધન ભગત ઘોડો લઈને પાછા ફર્યા ત્યારે તેમણે ઘોડાને પાંચ દિવસ સુધી પૈડામાં રાખ્યો અને એક ચમત્કાર થયો. ત્યાં ઝાડ પરનાં પાંદડાં એટલાં દીવા બની ગયાં કે અડધા કલાક સુધી તે ચમકતા રહ્યાં.
રણુજાના તીર્થસ્થાનમાં જઈને અને આવા ચમત્કારો જોઈને ધના ભગતનું જીવન ઘણું બદલાઈ ગયું. અને ધના ભગત નોકરી છોડીને મજાદર ગામમાં આવેલા રામદેવપીરના મંદિરમાં જોડાયા હતા.મઝદર ગામમાં આવેલ રામદેવપીરનું આ ભવ્ય મંદિર અઢીસો વર્ષ જૂનું હોવાનું કહેવાય છે. રાજસ્થાનના રણુજાના રાજા અજમલજીને કોઈ સંતાન નહોતું.વર્ષો આમ જ વીતશે એ હકીકત તેમને અને તેમની રાણી મિનાલ્ડેને પરેશાન કરતી હતી. એક દિવસ ભક્તિ કરતી વખતે તેણે ભગવાનની સામે આ વાત મૂકી અને આકાશમાં કહેવામાં આવ્યું કે અવતાર પુરુષનો જન્મ થશે.
પછીના નવ મહિનામાં માતા મિનાલ્ડેના ઘરે રામદેવનો જન્મ થયો. રામદેવ જેમ-જેમ મોટા થયા, તેમ-તેમ તેમણે ઘણા ગરીબ લોકોની તકલીફો દૂર કરવાનું ચાલુ રાખ્યું. એક પરોપકારી પ્રાણી હોવાને કારણે, તેમણે સમાજના દરેક વર્ગની મદદ કરવાનું શરૂ કર્યું, ગામના લોકોને રામદેવમાં કંઈક અજીબ શક્તિ દેખાવા લાગી. જાત્રાના માર્ગમાં જ્યારે ચોર વાણિયાનો સામાન લૂંટીને ભાગી ગયો ત્યારે રામદેવ ઘોડા પર સવાર થઈને વાણિયાની પત્ની પાસે પહોંચ્યા.
તેણે વાણિયાનો જીવ બચાવ્યો અને ચોરનું શરીર સુકાઈ ગયું. વાણિયાને ચોરીનો માલ પાછો મળ્યો. ઘણા ચમત્કારો થયા, બધા રામદેવપીરના સ્વરૂપમાં રામદેવને ભગવાનના અવતાર તરીકે ઓળખવા લાગ્યા. જીવનમાં અનેક ચમત્કારો કરીને લોકોને દુઃખમાં મદદ કરનાર રામદેવપીરે સમાધિ લેવાનો સમય કાઢ્યો ત્યારે તેમના પિતા અજમલજી અને માતા મીનાલદેને સ્વપ્ન આવ્યું.
આંખના પલકારામાં, જ્યારે તેઓ જાગી ગયા, ત્યારે રામદેવજી તેમના પલંગ પર દોડી ગયા અને તેમના માતાપિતાને કહ્યું કે તમે જે સ્વપ્ન જોયું તે સ્વપ્ન નથી પરંતુ વાસ્તવિકતા છે. મારું જીવન સમાપ્ત થઈ રહ્યું છે. મારે સમાધિ લેવી છે અને નિર્વાણ પ્રાપ્ત કરવું છે. આ કર્મકાંડની રચના છે. ધાર્મિક વિધિઓ પૂર્ણ કર્યા પછી, ભક્તો ઝુમ્મર અને ઘોડાઓ અર્પણ કરે છે. મંદિર સુધી પહોંચવા માટે બસોની વ્યવસ્થા કરવામાં આવી છે. ભક્તો ઉત્સાહપૂર્વક પુરૂષના આ ચમત્કારિક અવતારના ગુણગાન ગાઈ રહ્યા છે.
